F C U T R E C H T MAGAZINE | V O O R J A A R 2 0 2 2 34 HET LAATSTE KUNSTJE VAN WILLEM JANSSEN ALLES OP ALLES VOOR EEN LAATSTE TRIOMF Meer dan 400 wedstrijden in de Eredivisie speelde hij, en meer dan 250 officiële duels in het shirt van FC Utrecht prijken er op zijn palmares. Na dit seizoen zet Willem Janssen, één van de meest ervaren profs in het Nederlandse voetbal, een punt achter zijn actieve loopbaan. In de laatste weken van zijn carrière zet hij alles op alles voor het bereiken van zijn laatste doel als prof: Europees voetbal behalen met FC Utrecht. Een monoloog. “Toen ik de beslissing nam om na dit seizoen te stoppen met voetballen, had ik binnen de ploeg een bepaalde rol, was ik geen vaste basisspeler meer. Ik had zoiets van: ik ga van iedere minuut die nog komt op het trainingsveld, in de kleedkamer en in de wedstrijden genieten. Wat mijn rol ook is. En met als doel: met FC Utrecht Europees voetbal behalen als afsluiting van mijn loopbaan. Wat ik nu merk, nu ik een maand of anderhalf verder ben, is dat ik heel erg bezig ben met het behalen van Europees voetbal met FC Utrecht. En niet met mijn eigen afscheid, of het einde van mijn carrière. Ik heb dat doel gesteld en voel me daar heel prettig bij, omdat me dat focust. Daar wil ik tot en met de laatste minuut voor gaan. Zo ben ik, een teamspeler. Wat is er mooier dan met Europees voetbal afscheid te nemen? In de twee, drie maanden voordat ik de beslissing nam om na dit seizoen te stoppen als prof, zat ik wat minder lekker in mijn vel. Ik was gefrustreerd, had twijfels. En dacht: wat gaat me dit nog brengen? Toen ik vervolgens eenmaal de knoop had doorgehakt, voelde ik me heel erg opgelucht. En ik dacht: ik ga tot de laatste snik genieten van wat er nog komt. Maar het is niet zo dat ik bijvoorbeeld na RKC Waalwijk-uit dacht: het Mandemakers Stadion, daar speel ik vermoedelijk nooit meer. Dat ik daar niet bij stilsta op zo’n moment, komt omdat mijn focus ligt op het presteren, en niet op mijn afscheidstournee. Ik weet niet hoe het straks gaat zijn, als het klaar is. Is het dan zo van: Nou, dit was het dan? Dat denk ik, eigenlijk. Ik voel ook niet dat ik er bewust naar toeleef, naar die laatste wedstrijd. En dat is denk ik maar goed ook. De voorbije periode heb ik gemerkt dat het voor wat betreft dat doel, Europees voetbal bereiken met FC Utrecht, niet eens echt een verschil maakt of ik speel of niet. Natuurlijk is het een plusje als je speelt en dan je bijdrage kunt leveren, maar ook in de weken dat ik niet speelde, beleefde ik de wedstrijden intens. Die kentering, die ik heb kunnen maken dankzij de beslissing over het einde van mijn loopbaan waardoor ik onafhankelijker ben geworden, voelt wel heel prettig. Ik ben altijd al een scenariodenker geweest. Heb vaak twijfels, denk soms negatief. Als het dan even wat minder gaat, denk je: wat betekent dit voor mijn carrière? In het najaar van vorig jaar bereikte ik ook dat punt. Dan komen er uiteindelijk dingen op je pad en ga je zaken afwegen. Dat heeft een maand of twee, drie geduurd. Omdat je er de tijd voor neemt, je gevoel zich laat ontwikkelen en met mensen praat, kom je tot een goed onderbouwde beslissing. Tijdens die periode stel je jezelf vragen. ‘Wil je nog een jaar bij FC Utrecht door?’, ‘Merk je dat het er nog echt in zit, waardoor je dit kan ombuigen en weer een vaste basisspeler kan worden?’, ‘Wil je misschien nog ergens anders
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=